15. Brandade

Omdat de weg naar het dal nog te glad is om uitstapjes te maken en het weer te guur is om te gaan wandelen (het begint net weer te sneeuwen), ben ik opnieuw aan het kookboek beginnen denken.

Vijf ingrediënten is wat krap om iets lekkers en origineels te verzinnen. Misschien was dat overmoedig van mij. Maar laat ik het toch maar blijven proberen en bij sommige recepten een of twee extra ingrediënten suggereren.

Brandade de morue is een smeuïge puree van gezouten en gedroogde kabeljauw met olijfolie. Er bestaan heel wat varianten op, en mijn variant heeft nog weinig met het oorspronkelijke gerecht te maken, maar het is licht en lekker en ik vind brandade een mooier woord dan kabeljauwpuree. Het zou een vrouwennaam kunnen zijn, maar brandade komt van het Occitaanse werkwoord brandar, wat roeren betekent.

Voor twee personen

• 2 mooie bloemige aardappels (ongeveer 600 gr), bijvoorbeeld Agata, Agria, Bintje, Ruby of Manon
• 2 moten verse kabeljauw (ongeveer 500 gr)
• 1 dl volle melk
• 50 gr boter
• Twee eetlepels versgeraspte parmigiano

Schil de aardappelen, snijd ze in kleine stukken en kook ze gaar.
Stoom (of kook) de kabeljauw tot hij bijna uit elkaar valt.
Verwarm de melk. Pureer de aardappels met de melk en de boter. Roer er dan voorzichtig de kabeljauw door zodat er nog stukjes zichtbaar blijven.
Doe de puree over in een vuurvaste schaal en strooi er de parmigiano over. Laat de brandade lichtjes kleuren onder de gril.

Je kunt de boter en de melk vervangen door olijfolie, dan benader je iets meer de echte brandade.

En je kunt de kabeljauw vervangen door ontzoute gedroogde kabeljauw. Zo kom je er nog dichterbij.

Als je graag een krokante korst hebt. Dan vervang je de parmigiano door paneermeel en een paar vlokjes boter.

Het is maar wat je lekker vindt. Maar kijk, niet meer dan vijf ingrediënten. Toch?

Tijdens het koken heb ik een paar keer naar Shaken van LP geluisterd. Toch wel een leuk nummer van dat nieuwe album. Beetje zielig verhaal (LP zit in een hoek te beven als haar vriendin met een ander binnenkomt…), maar het melodietje shaket lekker weg. Ik werd er zowaar vrolijk van en ik deed een dansje in de keuken terwijl de brandade gratineerde in de oven.

Toch moet ik, zoals elke keer als ik kabeljauw bereid, aan Gina denken. Aan die laatste keer dat ik haar bij de visafdeling van de Super-U zag en ik kabeljauw bij haar kocht. Haar haar was toen heel kort geknipt en ze droeg kleine gouden oorringen. Ik herinner me dat er geen lachje af kon, en dat ik me voornam om de volgende keer een grapje te maken, en haar naam te vragen. Maar er kwam geen volgende keer.

Gelukkig ontmoette ik toen Nicolas.