14. Anuna

Gisterenochtend heb ik lang met Kiki geskypet. Barbara kwam ook even dag zeggen. Ik moest met de laptop aan het raam gaan staan zodat ze de sneeuw konden zien. Niet dat er zo spectaculair veel sneeuw gevallen was, maar het dorp ligt er mooi bij. De weg naar het dal is intussen wel gevaarlijk glad. We zijn niet helemaal ingesneeuwd, maar toch een beetje van het dal afgesneden.

Barbara vroeg niet of ik genoeg voorraad had, ze weet dat ik qua eten en drinken doorgaans goed voor mezelf zorg en ook vooruitziend ben. Ze vroeg wel of ik haar uitnodiging voor Tournée Minerale had gekregen. Ja, die had ik gekregen en ook die van Jan. En ja, ik doe mee, een maand lang geen wijn. Gelukkig is februari een korte maand. Hoe dan ook, ik zal het proberen. Vorig jaar heb ik het tien dagen volgehouden. Dat was toch al iets.

Daarna vertrok Barbara naar haar vriend, Ferre. Ze zijn al tien jaar samen, maar ze lijken het niet nodig te vinden om te gaan samenwonen. Fijn toch, als iedereen zich daar goed bij voelt?

En dus had ik Kiki voor mij alleen en konden we lekker lang kletsen. Ze had opnieuw gespijbeld voor het klimaat en Barbara had het goed gevonden. Haar rugzakje stond al klaar voor de zondagmars. Ze had met haar klasgenoten Lucas en Bart pas om elf uur afspraak in het station, we hadden alle tijd.

‘Wat vind jij van Anuna De Wever?’ vroeg ze opeens.

‘Dat meisje dat de klimaatbeweging leidt?’

Ze knikte. En ik had de indruk dat ze bloosde.

‘Wel, ik vind haar moedig en slim,’ zei ik.

‘Vind je haar knap?’ vroeg Kiki.

‘Euh, zei ik, zo heb ik nog niet naar haar gekeken.’ Nu voelde ik mezelf blozen.

‘Vind jij haar dan knap?’ vroeg ik.

Kiki knikte.

‘Ze zegt van zichzelf dat ze zich geen jongen, maar ook geen meisje voelt.’

‘Ken je haar dan?’ vroeg ik.

‘Iedereen kent haar. Ik zie haar wel eens op straat. Maar het staat ook in de krant.’

‘En wat denk jij daarvan?’

Kiki haalde haar schouders op.

‘Dat is bij mij ook zo. Altijd geweest.’

‘Ja, dat hebben we ook altijd geweten. Maar is er iets veranderd, dan?’

Ze haalde opnieuw haar schouders op.

‘Hoe is het met Sophie?’ vroeg ik, om wat uit de onwennigheid te geraken.

‘Goed, ze is aan het blokken.’

‘Kiki, je weet dat je altijd…’

‘Het is nu Chris,’ zei ze.

Op dat moment vervloekte ik mezelf omdat ik zo ver weg was en vervloekte ik skype omdat het zo ontoereikend is.

 

‘Ik mis je,’ zei ik.

‘Ik mis je ook, oma, wanneer kom je terug? Of of… of mag ik naar jou toe komen?’

‘Natuurlijk, je zou toch in de krokusvakantie komen?’

‘Dat duurt nog zo lang…’ Haar gezicht betrok en ik begon me zorgen te maken.

‘Je mag me altijd bellen, of skypen of mailen, wanneer je maar wilt,’ zei ik.

‘Christine and the Queens komt misschien naar Pukkelpop!’ zei ze toen, ‘Ga je dan mee?’

‘Euh, Pukkelpop? Ik?’

En zo babbelden we verder, minder luchtig dan we misschien wilden toegeven, maar ik was allang blij dat ze online bleef en niet afhaakte omdat ze met iets zat dat we via skype niet opgelost kregen.

Ze wil dus naar Christine and the Queens. Misschien wil ik dat ook wel. Maar festivals… en Pukkelpop dan nog wel.

 

Mijn laatste festival zal ik niet licht vergeten. Ik herinner me nog dat ik toen, met de flyer die ik op de parking van de Super-U had gekregen op schoot, naar Trescases reed. Onderweg dacht ik nog dat het niets voor mij was. Ik moest thuis op de kaart kijken. Argelès-sur-Mer, waar het festival zou plaats vinden en waar Sting en LP zouden optreden, lag volgens mij op minstens een uur rijden van Trescases. Nee, geen sprake van, dacht ik toen, niet in zo’n massa gaan staan. En dan ’s nachts nog moeten terugrijden…

Maar diezelfde avond mailde Kiki mij dat LP op 7 juli op het festival Les Ardentes in Luik zou optreden. Ze wilde erheen gaan met Nathalie, haar vriendinnetje van toen. Maar Barbara vond hen te jong om alleen te gaan. Of ik niet eerder van vakantie kon terugkomen om met hen mee te gaan?

Ik heb toen serieus nagedacht over haar vraag.

En ik weet nog steeds niet wat mij bezielde, maar die avond kocht ik een ticket voor 9 juli 2017, de derde festivaldag van Les Déferlantes in Argelès-sur-Mer, de dag dat Sting en LP op de affiche stonden. Ik vraag me nog altijd af hoe haar crew het voor elkaar kreeg om haar op 7 juli in Luik, op 8 juli in Cognac en op 9 juli in Argelès-sur-Mer te laten optreden. Geen wonder dat ze moe was.